Niepubliczne Centrum Stomatologii Antonina Krzisz-Auguścik

Ozonoterapia

Ozon jest formą tlenu o trójatomowej cząsteczce. Jest gazem o błękitnym zabarwieniu i charakterystycznym zapachu. W warunkach naturalnych występuje w górnych warstwach atmosfery (na wysokości 10-50 km), otaczając ziemię chroni ją przed promieniowaniem nadfioletowym. Ozon powstaje z tlenu pod wpływem wyładowań atmosferycznych i pod wpływem reakcji chemicznych zachodzących w lasach iglastych (utlenianie terpentyny). Jako pierwszy, ozon w medycynie zastosował C. Landler w 1870 roku. W piśmiennictwie światowym można znaleźć wiele doniesień użycia ozonu w terapii chorób infekcyjnych, naczyniowych, przebiegających z obniżeniem odporności, czy chorób degeneracyjnych.

W urządzeniu OZONYTRON w miejscu aplikacji powstaje wysoce reaktywny tlen, który reaguje z bardzo dużą prędkością z bakteriami (gatunkami prokariotycznymi nie posiadającymi jądra komórkowego) niszcząc ich strukturę. Wykorzystanie ozonu w stomatologii wynika z jego następujących właściwości fizyko-chemicznych:

  • poprawia metabolizm zapalnie zmienionych tkanek poprzez zwiększenie ich natlenienia,
  • aktywuje systemy odpowiedzi immunologicznej,
  • działa niszcząco na bakterie, grzyby i wirusy; jako bardzo silny utleniacz łączy się z biomolekułami, które budują między innymi błony komórek bakteryjnych; badania wykazały, że kilkusekundowe działanie ozonu prowadzi do ustania funkcji życiowych bakterii; na ozon reagują zarówno bakterie tlenowe jak i beztlenowe; ozon łatwo oddziałuje na wielonienasycone kwasy tłuszczowe znajdujące się w otoczkach wirusów,
  • działając na substancję organiczną tkanek zmineralizowanych zębów wzmaga ich zdolności remineralizacyjne; równocześnie ma zdolność "otwierania" kanalików zębinowych, dzięki czemu ułatwia dyfuzję jonów wapnia i fosforu do głębszych warstw ubytków próchnicowych.

Według większości autorów 10-sekundowa aplikacja ozonu powoduje zniszczenie 99% bakterii, a 20-sekundowa 99,9%. Powstaje w ten sposób tzw. nisza ekologiczna, która nie sprzyja ich ponownej kolonizacji przez okres od 4 do 6 tygodni. Ozon nie jest toksyczny przy stosowaniu 0,05 ppm przez 8 godzin. W czasie ozonoterapii maksymalne stężenie ozonu w jamie ustnej wynosi 0,01 ppm. Wskazania do zastosowania ozonu w stomatologii są następujące:

  • profilaktyka próchnicy,
  • wczesne zmiany próchnicowe,
  • próchnica średnia i głęboka - dezynfekcja ozonem opóźnia powstawanie próchnicy wtórnej wokół wypełnień kompozytowych,
  • nadwrażliwość szyjek zębowych - wzmaga działanie preparatów do remineralizacji szkliwa,
  • wybielanie zębów - w procesie wybielania tkanek zębów przebarwionych wykorzystuje się silne właściwości utleniające ozonu, jednak zabieg ten można wykonywać jedynie w zębach pozbawionych żywej miazgi,
  • odkażanie kanałów korzeniowych,
  • choroby infekcyjne błony śluzowej jamy ustnej - w periodontologii bakteriobójcze własności ozonu wykorzystuje się do leczenia patologicznych kieszonek przyzębnych, zaś własności wirusobójcze do leczenia aft i zmian wywołanych na błonie śluzowej i skórze przez wirusa opryszczki,
  • w protetyce - możliwe jest ozonowanie filarów protetycznych, przed umieszczeniem na nich koron protetycznych, w celu zminimalizowania rozwoju próchnicy wtórnej; również przyspiesza gojenie otarć spowodowanych protezami,
  • w chirurgii stomatologicznej - działanie ozonu na rany powstałe po zabiegach chirurgicznych zapobiega powikłaniom typu zakażenia pozabiegowego i sprzyja gojeniu tkanki; stosuje się dezynfekcję pola operacyjnego przed i po zabiegu; przyspiesza gojenie powikłanych ran - suchy zębodół, sączące rany, przetoki ropne,
  • przynosi ulgę w neuralgiach.


afta na wardze

zapalenie kieszonki dziąsłowej

ropień kieszonki przy koronie protetycznej

stan wargi na drugi dzień po zabiegu

stan dziąsła na trzeci dzień po zabiegu

stan kieszonki po trzech zabiegach

Korzyści z zastosowania ozonu:

  • bezbolesne zastosowanie,
  • krótki okres leczenia,
  • długotrwałe działanie,
  • żadnych skutków ubocznych i komplikacji - brak reakcji alergicznych
  • możliwość zrezygnowania z antybiotyków - nie powstają szczepy oporne na jego działanie, jak to ma miejsce przy zastosowaniu antybiotyku.